ஏன் உன்னை மட்டும்?

இன்னொரு தடவை

"ஏன் என்னை காதலித்தாய்" என்று கேட்டு
என்னை கவிஞன் ஆக்காதே

வார்த்தைகளால் கொட்டுவதோ
நான் உணர்வதில் பாதிதான்
மீதி சொல்லத்தெரியவில்லை
நீயே வந்து உணர்ந்து கொள்
நானாய்!





திரைப்படம் பார்க்கையில்
துளிர் விட்ட விழிநீர்
பேருந்து ஜன்னலில்
ரசனையோடு உன் முகம்
இடறிவிழுந்த போது
இக்கட்டில் கூட வரைந்த உன் நாணம்
இசையோடு சேர்ந்து
இணையும் உந்தன் கானம்
புன்சிரிப்பால் பரவி
பேசுகின்ற இயல்பு
இப்படி சிறு சிறு காரணங்களே
நான் உன்னை மட்டும் நேசிப்பதற்கு

திருடித் தொலைக்காதே

தொலைத்தது கிடைக்கவில்லை
இனியும் தொலைத்துத் தேட விரும்பவில்லை
ஆனால் நீயோ உன்னைத் தொலைத்தும் கூட
திருட நினைக்கிறாய்

டேய் பையா

ஆரம்பத்தில எங்களைப் பார்க்க வந்திருக்கும் புதிய பூவென்று தான் உன்னை நினைச்சோம்

உன் சின்ன விழிகள் எங்களை கூர்ந்து பர்த்தது இன்னமும் நினைவிருக்கு

உன் பிஞ்சு கையில் சிக்கித்தவித்த எம் ஒற்றைவிரல்

உன் இமைகளின் ஒவ்வொரு அசைவும்

தூக்கத்தில் கூட எம்மை கொள்ளை கொண்ட உன் குறுஞ்சிரிப்பு

எத்தனை தடவை கண்கொட்டாமல் பார்த்திருப்போம்

நீதானே என்று தாங்கிகொண்ட உன் சின்னச் சின்ன குறும்புகள்

உன் மாற்றங்களை எப்படி எப்படியோ ரசித்தோம்

உன் முதல் பார்வை

முதல் தீண்டல்

முதல் சிரிப்பு

முதல் அழுகை

முதல் அடிவைத்த பாதங்கள்

முதல் முத்தம்

முதல் வார்த்தை
"அம்மா"
எத்தனயோ தடவை ஏங்க வைத்தாய்
சிரிக்க வைத்தாய்
டேய் பையா உனக்கு 60 ஆனலும்கூட
எமக்கு நீ இன்னமும் செல்ல குழந்தைதான்
உன்னோடிருப்பதே எமக்கு உலகமாய் போய்விட்டது

கண்ணீரில் கரைபவன்

இவன் இதயத்தின் குமுறல்களை
இதுவரை எவர் அறிந்திருப்பார்
அவனது தலயணைக்கு மட்டும் தெரிந்திருக்கும்
அவனோடு சேர்ந்து நனைந்த நாட்களை
ஆறுதல் சொல்லா அம்மாவாய் எவரும் இல்லை
கனவுகள் மட்டும் அவன் கண்ணீர் துடைக்கும்
இசை சேர்ந்த இரவுகள் இன்னல்களை அகற்ற
நிஜத்தில் கண்ணீரில் கரைபவன்
நித்திரையிலாவது நிம்மதியால் நிறையட்டும்

மடல்

உன் மடல் கிடைத்ததும்
உயிரே திரும்பி வந்ததாய் ஓர் உணர்வு
அதில் ஒவ்வொரு எழுத்திலும்
உன் உருவங்கள், உன் பாவனைகள்
முத்திரைக்குப் பதிலாக
உன் இதயத்தை ஒட்டி வைத்தாயா?

தாகம்

பூமியின் தாகம் தீர்த்தது
பூவின் கண்ணீர்த்துளி

வந்துவிடு

மறந்து விடு
என்னையும் உன்னையும் தவிர
உலகத்தில் அனைத்தையும் மறந்து விடு
ஒரு துளி நிமிடங்கள்
உனக்காக நானும்
எனக்காக நீயும்
வாழ்ந்தாவது சாவோம்
பாரமான இதயத்திற்கு
விடுமுறை நீயும் கொடுத்து விடு
இயல்பாக என்னை
இன்றாவது நெருங்கி விடு
எத்தனையோ காலங்கள்
இந்த நிமிடத்திற்காய்
காத்திருந்தேன்
எதிர்பார்த்திருந்தேன்
இப்பொழுது மட்டும்
எனக்கே எனக்காய் வாழ்ந்திடேன்!

என் பேருந்துப் பயணம்

கண் தெரிந்தும் கண்ணாடி போட்டு கவர விரும்பும் ஓர் அழகன்
கண்ணிழந்தும் இருளில் கூட ஒளி தேடும் ஓர் மனிதன்
இயலாதவளுக்கு துணையாய்ச் செல்லும் ஈடில்லா ஒர் தோழி
பார்வையாலே பேசிக்கொள்ளும் நரைவிழுந்த காதலர்கள்
தொலைத்த வாழ்வை தொலைபேசியில் தேடுகின்ற ஓர் இளைஞன்
இப்படி இப்படி எத்தனை எத்தனை மனிதர்கள்
இவர்களுக்காகவே இன்னும் தொடர வேண்டும்
என் பேருந்துப் பயணம்

முதல் கவிதை

அண்ணாவின் பார்வைக்காய்
அறியாத பெயர் போட்டு
அந்நியரின் கவிதையென
அறிவித்த சிறு பொய்
என் முதல் கவிதை

இது மலர்கள் தூங்கும் நேரமா

இது மலர்கள் தூங்கும் நேரமா
இந்த நிலவு தூங்கும் நேராமா
என் இமைகளின் துடிப்பு
உன் இரவினைத் தொலைக்குமா
என் இதழ்களின் பாடலோ
உன் கனவினைத் தீண்டுமா
அதிகாலை விடியும் வரை
அசையாது பார்த்திருப்பேன்
உனக்காக காத்திருப்பேன்
உன் கனவோடு சேர்ந்திருப்பேன்

காற்றோடு உன் கூந்தல்
கலையத்தான் விடுவேனா
கண்ணோடு உன் இமையும்
பிரியத்தான் விடுவேனா
இரவிரவாய் உனை நானும்
இமைக்காமல் ரசித்திருப்பேன்
இதயத்தின் ஓசைகளை
உயிர்வரையில் கேட்டிருப்பேன்

என் தூக்கம் தொலைத்து நானோ
உன் விரல்கள் வருடிடுவேன்
தொல்லை மறந்து நீ தூங்க
தோளாக நான் இருப்பேன்
சுவாசிக்க நீ மறந்தால்
காற்றோடு நான் கலப்பேன்
அழகான உன் முகத்தை
அழியாமல் பார்த்திருப்பேன்

ஒரு வார்த்தைக் கவிதை

உன் பெயரை தெரிந்த நாளில் இருந்து
ஒவ்வொரு நாளும் உச்சரித்தேன்
அந்த ஒரு வார்த்தைக் கவிதையை

காதல் என்பது

காதல் என்பது...


இரவினில் நேரம் பார்ப்பது...
இசையினில் கனவு காண்பது...
தனிமையில் பேசி ரசிப்பது...
தனக்குள்ளே நினைத்து சிரிப்பது...
காத்திருந்து கரைந்தே போவது...
குறைகளை ஏற்க மறுப்பது...
பார்வையால் பேசிக்கொள்வது...
பார்த்ததும் பசி மறப்பது...
கவிதைகள் எழுதவைப்பது...
கண்ணாடி முன் காலம் போவது...
நிலவினில் முகம் தெரிவது...
நினைவுகளே வாழச்செய்வது...

நீ... நானாய்

பேருந்தில் ஜன்னலாய்
பக்கத்தில் தோழியாய்
இரவினில் போர்வையாய்
மழையினில் குடையாய்
தனிமையில் துணையாய்
என்னோடு எப்பொழுதும்
நீ... நானாய்!

இந்த ஒரு பார்வைக்கு
அகராதியில் கூட இல்லை
இவ்வளவு அர்த்தங்கள்

நாம் பேசுவது தீர்ந்த பின்னும்
நம் மௌனங்கள் தொடர்கின்றன

கனவுகளில் வாழ்ந்தவன்
என் கண்முன்னே நின்ற போது
நிஜங்களையும் நம்பாமல்
நேரிலேயே கனவு கண்டேன்

இந்த உலகத்தை பார்த்த போதல்ல
உன்னைப் பார்த்த போது தான்
-நான் அறிந்தேன்
கண்களின் அருமையை